Introwertyk

Carl Jung, słynny psychoterapeuta, jako pierwszy użył terminu „introwertyk” w znanym dzisiaj znaczeniu. Jako pierwszy opisał też różnicę między ekstrawertycznym i introwertycznym podejściem do życia. Kim jest więc człowiek, którego określa się mianem introwertyka? Sprawdź.

Kim jest introwertyk?

Osoby introwertyczne bywają spokojniejsze, bardziej powściągliwe i mniej „naładowane” energią niż ekstrawertycy. Wolą przebywać w samotności lub w wąskim gronie bliskich osób, niż odnajdywać się w nowych sytuacjach społecznych i mieć wokół siebie dużo ludzi. Nie lubią tłumów i wystąpień publicznych. Przebywanie w zatłoczonych środowiskach sprawia, że ​​czują się źle fizycznie i psychicznie.

Introwertycy nie potrzebują zewnętrznych stymulacji do działania, są uważnymi obserwatorami otaczającego ich świata. Poświęcaj dużo czasu na rozmyślanie i analizowanie różnych sytuacji życiowych. Są też świetnymi słuchaczami i uwielbiają głębokie, filozoficzne rozmowy. Chętnie wybierają zajęcia, które wymagają spędzania czasu w samotności i samodzielnej kreatywności. Dla introwertyków idealna praca to ta, w której jest miejsce na głębokie przemyślenie wykonania każdego zadania i która pozwala poświęcić czas na spokojne rozwiązanie każdego problemu.

Introwertyczny czy nieśmiały?

Niekiedy podczas wskazywania cech osoby zamkniętej w sobie, często mówi się, że ma ona charakter introwertyczny. Należy uważać, aby nie pomylić introwersji z nieśmiałością. Nieśmiała osoba ma w sobie więcej dyskomfortu, gdy jest oceniana, poddawana konfrontacji, gdy uczestniczy w spotkaniach towarzyskich. Introwertyk zasadniczo ma problem z otwarciem się, opowiedzeniem o sobie i zwierzeniem się, ale jego zachowanie wykracza poza nieśmiałość.

Zgodnie z definicjami Carla Junga nie można powiedzieć, że człowiek jest w 100% introwertykiem lub 100% ekstrawertykiem. Złożone istoty, którymi są ludzie, sprawiają, że każdy człowiek ma cechy tych dwóch spektrum osobowości, często z wyraźną przewagą jednej z nich.